Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Ενοχλημένος ο ηγέτης των Εργατικών Ed Milliband, που εφημερίδα αποκάλυψε ότι ο Εβραίος πατέρας του ήταν ένας φανατικός μαρξιστής που «μισούσε την Βρετανία»



Ο πατέρας του ηγέτη των Εργατικών Ed Milliband, δίδαξε μαρξιστική ιδεολογία σε Πανεπιστήμια του Βελγίου και της Βρετανίας και έκανε έκκληση να «ταπεινωθεί» η χώρα που τόσο ευγενικά του είχε προσφέρει καταφύγιο από τους Ναζί.

Ο εβραϊκής καταγωγής και σιωνιστής ηγέτης των Εργατικών, γνωστός και ως "Red Ed" (Κόκκινος Εντ) είναι μαρξιστής, φανατικός οπαδός των «ανοικτών συνόρων» και της εισροής τριτοκοσμικών μεταναστών στην Μ. Βρετανία. Εσωτερικά έγγραφα έχουν αποδείξει μια τεράστια συνομωσία από το Εργατικό Κόμμα το οποίο προχώρησε σε μια πολιτική «ανοικτών συνόρων» μόνο και μόνο για να βρει νέους ψηφοφόρους (μετανάστες) και για να "τιμωρήσει " τους συντηρητικούς (Διάβασε σχετικά άρθρα εδώ και εδώ).
Διάβασε: Εντ Μίλιμπαντ : Μαρξιστής, Άθεος, Εβραίος, Σιωνιστής και wannabe Πρωθυπουργός. Η ισραηλινή Haaretz ανέφερε σε άρθρο της ότι "ο επόμενος εβραϊκής καταγωγής πρωθυπουργός της Βρετανίας λέει ότι είναι σιωνιστής". Ο δε αδελφός του, Ντέιβιντ, χαρακτηρίζεται σύμφωνα με επίσημη ισραηλινή ιστοσελίδα ως «συγγραφέας ισραηλινής προπαγάνδας (Hasbarah)».

Η βρετανική εφημερίδα Daily Mail δημοσίευσε ένα κύριο άρθρο για τον πατέρα του Ed Milliband  με τίτλο «Ο άνθρωπος που μισούσε τη Βρετανία».
Γράφει η Daily Mail:

Μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα, ένας νεαρός άνδρας έφτασε στο νεκροταφείο Highgate Cemetery στο Βόρειο Λονδίνο για να δώσει ένα όρκο ζωής.

Με δέος στάθηκε στον τάφο του Καρλ Μαρξ σε μια στιγμή κατά την οποία, όπως λέει ο ίδιος, «το νεκροταφείο ήταν εντελώς έρημο . . . Θυμάμαι να στέκομαι μπροστά από τον τάφο, με σφιγμένη την γροθιά και να ξεστομίζω το δικό μου όρκο ότι θα ήμουν πιστός στον «ιερό σκοπό» των εργαζομένων.

Το έτος ήταν 1940. Ο νεαρός ήταν ο Ralph Miliband, ένας Εβραίος μετανάστης που, μαζί με τον πατέρα του, είχε καταφύγει στο Λονδίνο από το Βέλγιο μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα για να ξεφύγουν από το ναζιστικό Ολοκαύτωμα*.

Ο Μίλιμπαντ, ο πατέρας του Ed και του David Miliband, πέθανε το 1994, σε ηλικία 70 ετών, αμέσως μετά τη δημοσίευση του τελευταίου βιβλίου, «Σοσιαλισμός για μια Σκεπτικιστική Εποχή» (‘Socialism For A Sceptical Age’). Σε αυτό, ο σεβάσμιος μαρξιστής φιλόσοφος και ακαδημαϊκός συνέχισε να ενστερνίζεται τον «σοσιαλιστικό» σκοπό.
……..
Καθώς τα απομνημονεύματά του, δημοσιεύονται σε συνέχειες την περασμένη εβδομάδα από την Mail, ο γιατρός του Γκόρντον Μπράουν, Damian McBride (φωτο) υποστήριξε ότι ο Εντ Μίλιμπαντ είχε εμμονή με τη διατήρηση της κληρονομιάς του πατέρα του. Η αναρρίχηση στην ηγεσία του κόμματος ήταν ο «τελικός φόρος τιμής» του Ed στον πατέρα του - μια προσπάθεια να «επιτευχθεί το όραμα του πατέρα του και να εξασφαλιστεί ότι δεν δυσφημίστηκε από τον David Miliband».

Ο Ed είναι πλέον αποφασισμένος να εκπληρώσει αυτό το όραμα. Πόσο υπερήφανος θα ήταν ο Ralph να τον άκουγε να ανταποκρίνεται τις προάλλες σε έναν άνθρωπο στο δρόμο που τον ρώτησε αν «πρόκειται να φέρει πίσω το σοσιαλισμό» λέγοντας επί λέξει : «Αυτό ακριβώς κάνουμε, κύριε».
Η νίκη του Εντ πάνω στον αδελφό του David, η οποία κατέστη δυνατή μόνο με τις ψήφους από τα συνδικάτα, ήταν απόλυτα σύμφωνη στις απόψεις του πατέρα του ότι «η συμμαχία με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν είναι μόνο ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του κόμματος. Είναι μακράν το μεγαλύτερο ατού του».

Ο μαρξισμός του Ralph ήταν ανένδοτος. «Θέλουμε αυτό το κόμμα να δηλώσει ότι βρίσκεται σαφώς πίσω από την κοινωνική ιδιοκτησία και τον έλεγχο των μέσων παραγωγής, διανομής και ανταλλαγής», είπε το 1955 στη Συνδιάσκεψη των Εργατικών, ως εκπρόσωπος από το Hampstead. «Είμαστε ένα σοσιαλιστικό κόμμα που ζούμε μια μεγάλη περιπέτεια».

Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο νεαρός μετανάστης του οποίου πρώτη πράξη στη Βρετανία ήταν να απορρίψει το όνομά του Adolphe λόγω του συνειρμού με αυτό του Χίτλερ, και να το κάνει Ralph, και ο οποίος βοήθησε τον πατέρα του να κερδίσουν τα προς το ζην διασώζοντας έπιπλα από τα βομβαρδισμένα σπίτια κατά τους βομβαρδισμούς της Βρετανίας από τους Γερμανούς (γνωστό ως ‘Blitz’).

Όσο για τη χώρα που του έδωσε σε αυτόν και στην οικογένειά του προστασία, ο 17χρονος τότε Ralph Miliband έγραφε στο ημερολόγιό του : «Ο Άγγλος είναι ένας φανατικός εθνικιστής. Είναι ίσως ο πιο εθνικιστικής λαός στον κόσμο . . . θέλεις μερικές φορές σχεδόν να χάσει (τον πόλεμο) για να τους δείξεις πώς είναι τα πράγματα. Έχουν τη μεγαλύτερη περιφρόνηση για την (ευρωπαϊκή) Ήπειρο . . . Το να χάσουν την αυτοκρατορία τους θα ήταν η χειρότερη δυνατή ταπείνωση».
 Γράφει σχετικά και η Huffington post (της Βρετανίας):

Ο Εντ Μίλιμπαντ δημοσίως επιτέθηκε στην Daily Mail για ένα άρθρο που δημοσίευσε και χαρακτήριζε τον πατέρα του Ralph "ο άνθρωπος που μισούσε τη Βρετανία". Ο ηγέτης των Εργατικών είπε ότι "δεν είναι διατεθειμένος να επιτρέψει το καλό όνομα του να εξευτελίζεται με τον τρόπο αυτό".

Έγραψε στο Twitter ότι η Daily Mail είχε συμφωνήσει να δημοσιεύσει μια απάντηση από τον ίδιο στην έκδοση της Τρίτης. «Ο πατέρας μου αγαπούσε τη Βρετανία, υπηρέτησε στο Βασιλικό Ναυτικό και δεν είμαι διατεθειμένος να επιτρέψω το καλό όνομα του να εξευτελίζεται με αυτόν τον τρόπο», έγραψε.

Το άρθρο που έγραψε ο Geoffrey Levy εξέταζε τις πολιτικές πεποιθήσεις του μαρξιστή ακαδημαϊκού και πώς αυτές επηρέασαν τους δύο γιους του. Θέτει το ερώτημα τι πραγματικά πίστευε ο Ralph Miliband, προσθέτοντας : «η απάντηση πρέπει να ταράξει τον καθένα που αγαπά αυτή τη χώρα». 

Πάντως η εφημερίδα δεν έκανε πίσω και επιμένει ότι πατέρας του Μίλιμπαντ είναι όντως "ο άνθρωπος που μισούσε τη Βρετανία".

* O Ralph Miliband (γεννημένος ως Adolphe Miliband: 1924 - 1994) χαρακτηρίζεται ως «ένας από τους πιο γνωστούς ακαδημαϊκούς μαρξιστές της γενιάς του». Ο πατέρας του Samuel Miliband (1895-1966) ήταν μέλος του σοσιαλιστικού εβραϊκού κόμματος Bund στη Βαρσοβία της Πολωνίας. Ο Raplp γεννήθηκε στην Βαρσοβία και μεγάλωσε στις Βρυξέλλες, και το 1939, σε ηλικία 15 ετών, έγινε ήταν μέλος της ‘Hashomer HaTzair’ ("Φρουρά Νέων"), μιας σοσιαλιστικής-σιωνιστικής ομάδας νέων. Με την βοήθεια του βελγικού κράτους σπούδασε στο London School of Economics. Από τη δεκαετία του 1960, o Raplph ήταν εξέχον μέλος του κινήματος της «Νέας Αριστεράς» (New Left) στη Βρετανία. [Για το κίνημα της ‘Νέας Αριστεράς’ η διαμόρφωση του οποίου επηρεάστηκε από την φημισμένη ‘Σχολή της Φραγκφούρτης’από την οποία γεννήθηκε η ιδέα της‘πολιτικής ορθότητας’ που κυριαρχεί σήμερα στην ‘Δύση’ - και ιδιαίτερα από τον Εβραίο φιλόσοφο Χέρμπερτ Μαρκούζε, διάβασε: Η απόκρυφη προέλευση της Νέας Αριστεράς (New Left)]. O Ralph Miliband παντρεύτηκε την Marion Kozak (Dobra Jenta Kozak), κόρη εύπορης εβραϊκής οικογένειας που ζούσε στην πόλη Czestochowa της Πολωνίας, στην οποία ζούσαν 35.000 Εβραίοι. Όταν κατέλαβαν την πόλη οι Γερμανοί καθολικές μοναχές έκρυψαν σε μοναστήρι την οικογένεια από τους Γερμανούς.
 
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή (δες εδώ και εδώ)

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πάντως μην ξεχναμε οτι μερος της αυτοκρατοριας των βρετανων ηταν και η Κυπρος και μην ξεχναμε τι τραβηξαν απο αυτους και τον ιμπεριαλισμο τους.Δεν θα λυπηθουμε τωρα επειδη δεν ειναι πλεον αυτοκρατορια!

konion είπε...

Ἐὰν ἡ ἐφημερὶς αὐτὴ ἔχει τεκμηριώσει καλὰ τὰ γραφόμενα, δὲν θὰ μηνυθῆ ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς τοῦ Ρἀλφ Μιλιμπάντ, διότι θὰ χάσουν τὴν δίκη καὶ θὰ γίνουν καὶ ἐπισήμως ρεζίλι.

Γεώργιος Κιντσάκης είπε...

Όχι μόνο δε θα λυπηθούμε, αλλά θα χαρούμε. Η ήττα του ιμπεριαλισμού (αυτοκρατορισμού) αποτελεί νίκη των εθνών

Ανώνυμος είπε...

Τα πράγματα είναι απλά. Ο Miliband εμπόδισε τον πόλεμο στη Συρία και πρέπει να σβήσει. Τώρα ανακάλυψαν το παρελθόν του;;;

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστός ο πρώτος σχολιαστής, συμφωνώ πως η Βρετανία έχει προκαλέσει μεγάλη δυστυχία σε πολλές χώρες και σε πολλές γενιές, η ιδέα που έχει για τον εαυτό της είναι όντως υπερβολική και προσβλητική απέναντι σε άλλους λαούς(όπως λέει και ο Μιλιμπαντ) ΑΛΛΑ κανείς δεν τον υποχρέωσε να πάει σε αυτή την χώρα και κυρίως να συνεχίσει να παραμένει σε αυτήν εαν έχει αντίθετες πεποιθήσεις από αυτήν και τον λαό της.Ιδιαιτέρως όταν αυτή η χώρα σε βοήθησε να γλυτώσεις από σίγουρο θάνατο οφείλεις να την σεβαστείς, γιατί αυτές της οι πεποιθήσεις δεν της επέτρεψαν τότε, να σου φερθούν όπως σου φέρθηκαν οι άλλοι. Αν δεν συμφωνείς λοιπόν μπορείς να φύγεις ευγενικά και ταπεινά τιμώντας το σπίτι που σε φιλοξένησε και σε έσωσε, και όχι να προσπαθείς να την αλλάξεις και να της κουνάς το δάκτυλο, καταντώντας την ίσως σαν την χώρα από την οποία έφυγες και στην θέση σου πια να τοποθετείς όλον αυτόν τον γηγενή πληθυσμό που τόσα χρόνια είχε μια άλλη ταυτότητα. Καλύτερα λοιπόν όσοι μεταναστεύουν να βρίσκουν μια χώρα που να ανταποκρίνεται ιδεολογικά και πολιτιστικά στα δικά τους πιστεύω και να μην προσπαθούν να αλλάξουν άλλους. Αυτό βέβαια ισχύει και για τους εδώ μετανάστες πάντα δυσαρεστημένοι με τους απάνθρωπους ρατσιστές Έλληνες, αλλά εδώ διάλεξαν να έρθουν και εδώ κάθονται(για όσους πουν μα θέλαν να φύγουν στην Ευρώπη μα δεν τους αφήνουμε: α.η Ευρώπη δεν είναι Ασία ή Αφρική και β. στις ηπείρους αυτές υπάρχουν ή όχι χώρες ικανές να τους δώσει έναν αξιοπρεπή μισθό και ποιότητα ζωής ιδεολογικά συμβατή με αυτούς? Ή τελικά προσπαθούν να ξεφύγουν από τις νοοτροπίες που τους κατέληξαν εκεί που τους κατέληξαν (θέλοντας να ζήσουν το δυτικό όνειρο), αλλά όταν πάνε αλλού αυτές ξαναζητούν(αφού πρώτα γλεντοκοπάνε και γεύονται την ελευθερία που δεν είχαν στην χώρα τους ξαναγίνονται-γιατί περνάν και τα χρόνια μην καούν και στην κόλαση-το ίδιο φανατικοί και αδιάλακτοι με αυτόυς που προκάλεσαν την φυγή από την χώρα τους)... Να μην πολυλογούμε όμως ως γνωστό το ρητό λέει ''ουδείς αχαριστότερος εκ του ευεργετηθέντος''