Η περίπτωση θυμίζει τα μακάβρια ‘τρόπαια’ των serial killers…
Δύο γιατροί που κάνουν αμβλώσεις στο Μέριλαντ των ΗΠΑ (ο Dr. Steven Brigham και ο Dr. Nicola Riley) διατάχθηκαν να σταματήσουν να κάνουν αμβλώσεις, αφότου μια γυναίκα υπέστη σοβαρές βλάβες.
Στη συνέχεια, η αστυνομία επέδραμε στην κλινική για να ερευνήσει ιατρικούς φακέλους και αρχεία και ανατρίχιασαν όταν ανακάλυψαν δεκάδες αγέννητα μωρά που ήταν ‘αποθηκευμένα’ σε έναν καταψύκτη.
Μετά το σοκ που υπέστησαν και την αηδία που ένιωσαν, ήρθε άλλο ένα φρικτό περιστατικό πριν από μερικούς μήνες, αυτή τη φορά στη Φιλαδέλφεια, όπου ανακαλύφθηκαν μωρά που τα διατηρούσαν σε βάζα! Ήταν δεκάδες έμβρυα προχωρημένης ηλικίας που σκοτώθηκαν σε εκτρώσεις πριν ακόμα και από 30 χρόνια.
Οι αρχές μπήκαν για έρευνα στα γραφεία του γιατρού εκτρώσεων, Kermit Gosnell, στην Φιλαδέλφεια, αφότου μια γυναίκα απεβίωσε κατά την διαδικασία της έκτρωσης και βρήκαν τις συνθήκες της κλινικής να είναι "άθλιες και ανθυγιεινές."
Οι Αρχές ανέφεραν: "Υπήρχε αίμα στο πάτωμα, και μέρη αποβληθέντων εμβρύων είχαν τοποθετηθεί σε βάζα!"
Το «Μαγαζάκι του Τρόμου» ήταν το λεγόμενο ‘Women's Medical Society’ στην δυτική Φιλαδέλφεια του γιατρού Kermit Gosnell (φωτο) .
Οι αρχές οδηγήθηκαν στο να διερευνήσουν το κέντρο αμβλώσεων μετά τον θάνατο μιας γυναίκας, τον περασμένο Νοέμβριο. Τεράστιες ποσότητες ναρκωτικών που βρέθηκαν στο σώμα του θύματος οδήγησαν τις αρχές να υποψιάζονται ότι ο Gosnell συνταγογραφούσε παράνομα παυσίπονα.
Πολλά τέτοια περιστατικά οδηγούν τον Matt Archbold, δημοσιογράφο που αρθρογραφεί στην καθολική ιστοσελίδα ‘National Catholic Register’, να πιστεύει ότι οι γιατροί που κάνουν εκτρώσεις έχουν μια ‘αδυναμία’ στον θάνατο. Ο θάνατος τους ασκεί μία γοητεία.
Γράφει: «Συνήθιζα να πιστεύω ότι η βιομηχανία των αμβλώσεων αφορούσε απλά καπιταλιστές που άφησαν την απληστία τους να παραμερίσει την ανθρωπιά τους. Συνήθιζα να πιστεύω ότι ίσως ήταν απλά ένα φεμινιστικό αμόκ, και ότι οι σκεπτόμενοι με ψυχραιμία άνθρωποι τελικά θα επικρατούσαν. Συνήθιζα να πιστεύω ότι οι υποστηρικτές της ζωής και πολέμιοι των εκτρώσεων, ήταν απλώς αντιμέτωποι με την ακραία πλευρά της εκκοσμικευμένης λογικής. Κατά τα τελευταία χρόνια, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι είναι κάτι περισσότερο από όλα αυτά. Είναι χειρότερο από αυτά. Έχουμε βυθιστεί σε έναν πολιτισμό που έχει φετίχ τον θάνατο. Η γοητεία μας για τον θάνατο είναι χωρίς όρια.
Ο ‘πολιτισμός’ μας βλέπει όλο και περισσότερο την ανθρωπότητα, ότι αποτελεί το πρόβλημα. Ανυψώνουμε τα ζώα, προκειμένου να τους χορηγήσουμε ‘ανθρώπινα δικαιώματα’ και όλο και περισσότερο βλέπουμε τον άνθρωπο σαν τα ζώα.
Όλο και περισσότερο συμφωνώ με τον CS Lewis (σπουδαίος Ιρλανδός χριστιανός συγγραφέας, λόγιος και απολογητής του χριστιανισμού), ο οποίος έχει πει ότι βρισκόμαστε σε «εχθρικό έδαφος». Το μίσος έχει γίνει κάτι τόσο κοινό που πλέον έχει χάσει τη δύναμή του να με εκπλήττει. Η καλοσύνη τώρα με συνταράσσει και με εκπλήσσει περισσότερο από το μίσος. Ήρθε ο καιρός που η αγάπη και η καλοσύνη είναι οι εξαιρέσεις στον ‘πολιτισμό’ μας. Ίσως να ήταν πάντα έτσι και εγώ απλά τώρα το καταλαβαίνω πιο πολύ. Ίσως όμως ξεπεράστηκε κάθε όριο. Ίσως τα πράγματα στην πραγματικότητα χειροτερεύουν. Ίσως όλα τα πρότυπα και οι κανόνες που έχουμε σαν κοινωνία και που εμείς τα βλέπαμε σαν τις μπάρες ενός κλουβιού, στην πραγματικότητα ήταν για να μας προστατεύουν. Τον έναν από τον άλλο.
Ότι και να είναι, νομίζω ότι είναι ώρα η αγάπη να κάνει μια επιστροφή.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου